25. ගඩොලක කතාව 03 father's dreams ( පියෙකුගේ හීන )

   ගඩොලක කතාව 01  චාමිර්ගේ බ්ලොගයෙන් කියවන්න.........
  ගඩොලක කතාව 02     සයිලන්ට් සහන්ගේ බ්ලොගයෙන් කියවන්න.......
                         

                                   කලිසන් කොටෙයි,සුදු කමිසෙයි සිමෙන්ති බෑග් එකේ දා ගත්ත පොත් දෙක තුනත් අරන් ඉස්කෝලේ ගිහින් අකුරු කරලා විවේක කාලය දුන්නම බඩිගින්නට ඉස්කෝලේ ලිදෙන් වතුර බීලා බඩ පුරෝගෙන.......ගෙදර ඇවිත් කන්න දෙයක් නැතුව කම්මුලට අත තියාගෙන කල්පනා කරන අම්මා හට බරක් වෙන්න බැරිව පොත් ටික තියලා,කමිසේ හොදලා ආයෙත් වතුර ටිකක් බීලා යුනිෆෝම් කලිසම පිටින් අල්ලපු ගෙවල් වල තිබුන ගඩොල් පෝරණු වල මැටි කපන්න,මැටි අනන්න  උදව් දුන්නේ හවසට දෙන සත පනහෙන්  ගෙදරට යද්දි පාන් රාත්තලක් අරන් ගිහින් පවුලේ අයගේ කුසගිනි නිවන්න.මගේ වයසේ උන් සෙල්ලම් කරද්දි අත පය ටිකක් හයිය උන මම ගඩොල් පොරනු වල වැඩ කරේ දුප්පත් කම නිසයි.සමහර දවස් වලට කලිසමේ ගැවිලා තිබුන මැටි දැක්කම යාලුවන්ගේ උසුළු විසුළු වලට කර බාගෙන ඉන්න වුනා කියලා තාත්තා අතීතය ගැන කියද්දි මගේ හිත හීනියට රිදුන අවස්ථා, බොහෝමයක් මේ අවුරුදු ගනනාවටම තිබුනා.

             
                            තාත්තාත් අම්මාත් විවාහ වි අම්මා ලද ඉඩමක අටව ගත්ත මැටි ගහලා හදා ගත්ත පොල් අතු පැලේ සිට  ටයිල් අල්ලපු උළු ගේ දක්වා විහිද තිබුනේ තාත්තාගේ දඩිය හා අම්මාගේ හිතේ හයිය බව මා අදටත් දන්නා කරුනකි.ඉහලට ඉගෙන ගන්න  බැරි වුවත් තාත්තා විසින් අක්කා සහ මා  හොද පාසැලක ඉගෙනිමේ කටයුතු කිරිමට යෙදවිම ගැන මා මතක් කරණුයේ තාත්තා ගැන තිබෙන්නා වු අපමණ සෙනෙහසත් සමගින්න.කිසිම අඩුවක් නැතිව අප දෙදෙනා  විවාහය දක්වා අපරිමිත සෙනෙහසින්  ගෙන ආ තාත්තා ගැන සිහි කරනුයේ ගෞරව පූර්වකය.

      *********************************************************************************************************************************************************************************************

    

    " අරු පොලිසියේ වැඩ කරන ගමන් මැටි පාගනවා "කියා 

                   අහල පහල මිනිස්සු ඔච්චම් කරද්දි තාත්තාගේ හදවතේ නැගි ආ දරු සෙනෙහස ඒ වදන් යටපත් කර ඉපද වු හැම  මැටි ගඩොලක්ම රතු ගඩොලක් බවට පත් වුයේ  බලන්න අප්රසන්න දැලඹුවෙකු සමනළයෙකු වි ඉගිල යන්නා ලෙසය.සමහර දවස් වලට දවස පුරා වෙහෙස වි සකස් කල ගඩොල් රාත්රි කාලයෙදි මොර සුරන වැස්සට හෙදිලා ගියේ තාත්තාගේ හිතේ තිබුන හින ඔක්කොම එක හුස්මට ගිල දමමින්ය. පහුවදාට තාත්තාගේ උදැල්ලෙන් එකතු උන මැටි ආයෙත් ගඩොල් බවට පත් වුයේ තාත්තාගේ උත්සහයෙන්ය. ඒ හැම ගඩොලකම තාත්තාගේ හීන හැන්ගි තිබුන නිසා කියලා මට අද සිතෙන්නේය.දවාලට මැටි අනා පිළිවෙලට අච්චුවෙන් කැපෙන ගඩොලක් ලෙස  හැද පැලද ඉන්නා රලු පොලිස් නිලධාරියෙකු  නිදිවරා ඉපයු මුදල අපට වියදම් කල අයුරු සිහි වන්නේ  ඉහලට අදින හුස්ම උගුරේ මැදකදි හිර කරමින්ය. 

                       

                  මාගේ මතකය දිව යන්නේ අපේ  උළු ගේ කොටසින් කොටස හදන කාලේ නත්තල් බෝනස් එකට තාත්තා ගල් වැලි ගෙනල්ලා ගොඩ ගැසු අයුරුය.නත්තල් පුජාවට යන්න තාත්තයි,අම්මයි පරණ ඇදුම් අදිද්දී.අක්කාටත්, මටත් ලස්සන ගවුම් දෙකක්,සපත්තු මේස් ඉලක්කම් වැටෙන ඔරලෝසු 2ක්,යට ඇදුම් මිලදි අරන් දෙනවා .ඒ වගේම නත්තල් කාලෙට තමයි අපේ ගෙදර සුවද විලවුන් බෝතලයක් ගෙනෙන්නේය.අම්මා අවුරුදු ගානක් කැඩිච්ච ඔරලෝසුවක් බැන්ද එක මගේ හිතේ තදින්න තියෙන මතකයන් අතර එකක්.ඒ විතරක් නෙමේ  මාළු උයන දවස් වලට  මාළු කෑලි  හතරක් උයලා අක්කටයි,මටයි දවල්ටයි රෑටයි දීලා අම්මයි,තාත්තයි හොදි එක්ක බත් කනවා මට හොදින් මතකය .ඒ දවස් වල අපේ ගෙදර ඉමිටේශන් මාල  පොටක් තිබුනා. අක්කා ඉපදුන වෙලේ මහම්මා කෙනෙක් තෑගි දුන්න,  තාත්තගේ පඩිය හම්බෙනකම්  තාත්තා ඔය මාල පොට අනන්තවත් උකස් කරලා ඇති. අපිට කන්න දෙන්න පොත් පත් අරන් දෙන්න.එතකොට මට මතකයි මන් උකස් කඩේ එලියට වෙලා කූඩේ තියන් ඉන්නවා තාත්තා එක්ක පොලේ යන්න .මට ඒ මතකය නම් කවදාවත් නැති වෙන්නේ නෑ.අදටත් ඒ මාල පොට මන් දානවා සිහිවටන මතකයක් විදිහට.............

                              තාත්තා වාසනා වන්තයෙකු යැයි මා දෙවරක් නොසිතා පසක් කරනුයේ  දැනට අවු.27 කට පෙර රජයේ බැංකු ආරක්ෂක තනතුරකට තාත්තා තෙරි පත්විම නිසාමය.ගඩොලෙන් පටන් ගත් තාත්තාගේ හීන වලට තටු දුන්නේ තාත්තාගේ බැංකු රස්සාවය.ඒ හීන හැඩ කෙරුවේ අම්මාගේ නොමසුරු සහයය.ඒ හීන පාට කරන්නට බාර වුයේ මටත් අක්කාටත්ය.ඒ හීන සැබෑ කරගන්නට දහඩිය හෙළා මහන්සි වුයේ අපේ රත්තරං තාත්තාය.
                             
                               ඉගෙනීම අතින් අහස උසට අප කෙරෙහි තාත්තා බලාපොරොත්තු තියා සිටියද අක්කා තාත්තාගේ බලාපොරොත්තු මල් ඵල ගන්වමින් දැනට ඇය සාත්තු සේවිකාවක් ලෙස පිට රට රෝහලක සේවය කරන අතර දොස්තර නෝනා කෙනෙකු වීමට ඉගෙනුම ලබන්නට බලාපොරොත්තු වි සිටින්නීය. නමුත් මට එසේ  ඉහලකට නැගිමට නොහැකි වි ගියේ මා තුල ඉගෙනිමේ කටයුතු සදහා තිබුන උනන්දුව අඩු කම නිසාමය.ඒ ගැන මන් අදටත් දුක් වන්නේ මට මා ගැන  නැගෙන තරහවත් සමගය.කෙසේ වෙතත් තාත්තාගේ ආදරය අප දෙදෙනාම එක සේ ලැබු දෙයකි.ඒ තාත්තලාගේ ආදරයේ හැටිය.