Wednesday, November 27, 2019

120.බඩ තඩි රාස්සයා

ආදරණීය ෆියෝනා....
                          මේ ලිපිය ඔයාට ලැබෙද්දිත් මගේ ජීවිතේ ගොඩක් දේවල් මම වෙනස් කරන් තියෙයි.සමහර විට ආයේ නොඑන්නම මගේ බුරුවා එක්ක මම මේ කැලෑවෙන් ඔයාලගේ ජීවිත වලින් ගිහින් තියෙයි.
                   දන්නවද ෆියෝනා තට්ට තනියම කැලේ මැද ගෙයක් හදන් ඉන්නවා කියන්නේ ලේසි වැඩක් නෙවේ.ඒත් ඒ සතුට සැනසීම මට හරියට වටිනාකමක් ජීවිතේට එකතු කරා. මතකද මම ඔයාට දවසක් කිව්වා මගේ ජීවිත කතාව,නපුරු මිනිස්සු මගේ ජීවිතේ අවුල් කරපු හැටි ..මම වැටුන හැටි....ඉබේම නැගිට්ටුන හැටි......මම කවදාවත් ප්‍රශ්ණ වලින් පැනලා ගියේ නෑ ඒවා එක්කම හිත රිදෙන්න ,රිදෙන්න උන් හැටි....මම වැටුනම නැගිටින්න දන්නේ නැති හැටි.... හ්ම්ම්ම්ම්...
                        ඔහොම කාලය ගෙවිගෙන යනකොට මට ඔය පිස්සු මළ විකාර බුරුවා අහම්බෙන් හම්බුනා.ඌට මගේ පස්සෙන් එන්න එපා කියනකොට ඌ මගේ ගෙදර මගේ හොදම යාළුවා වෙලා නැවතුනා ඌගේ කට හොද නෑ තමා ඒත් ඌගේ හිත හොදයි...
            ඉතිං ඔයා හැමදාම කිව්වා වගේ බඩ තඩි කැත රාස්සයෙක්ට ආදරය ගැන හිතන එකත් මහා විහිළුවක් ඒත් එකම,එක දවසක් මගේ හිත ගිය කෙනෙක් මට හම්බුනා...දන්නෙම නැතුව කාලය එක්ක අපි ආදරෙන් බැඳුනා...කැත රාස්සයෙක් ලස්සන කුමාරිකාවට ආදරෙයි කියලා හිතෙනකොට මට බය හිතුනා ඒත් ඒ කුමාරිකාව මට ගොඩක් ආදරේ කරා. මම රාස්සයෙක් බව අමතක වෙන්නම.
                             අපි ඒ දවස් වල ගොඩක් ආදරෙන් කාලය ගත කලා...හීනම,මේ මහා කැලේ ගස් වල තිබ්බ කොල පාට කොළ ගානටම එකතු කලා... ලස්සන ගෙයක්, පැටව් රොත්තක් එක්ක ජිවිත කාලෙම හැරමිටියෙන් යද්දිත් එකට ඉන්නවා කියලා හීන පිට හීන මැව්වා, ඒත් ඒ හැමදේම කඩාගෙන වැටෙන්න වැඩි කාලයක් ගියේ නෑ.....කුමාරිකාව ව මාළිගාවෙන් සදහටම මගෙන් වෙන් කරන් අරන් ගියා....ඒත් මම මොනා කරන්නද මම කැත බඩ තඩි රාස්සයෙක් ඇහේ කඳුලක් නලියලා වැටෙන්න ඔන්න මෙන්න තියෙද්දී කුමාරිකාව ඈත ගස් අතරින් නොපෙනි ගියා...ෆියෝනා ඔයා හිතනවද මම හිත හදා ගත්තා කියලා.....නෑ මම නොමැරි මැරුනා.
                       ඉතින් දන්නවද ෆියෝනා එදා මම කැලේ දෙවනත් වෙන්න ඇඬුවා,ජීවිතේ නැති කර ගන්න හැදුවා ඔහේ දවස් ගණන් වැටුන,වැටුන තැන නිදි වැරුවා මට ඇත්තටම ආත්මශක්තියක් තිබ්බේ නෑ නගරෙට ගිහින් මාළිගාවෙන් ගේම ඉල්ලලා කුමාරිකාවගේ අත පතන්න මොකද මම කැත බඩ තඩි රාස්සයෙක් නිසා...
                  ඒත් මම මගේ හිතට හයිය අරන් වෙස් වලාගෙන  බුරුවා එක්ක නගරෙට ආවා නගරයම හරි ලස්සන සකුරා මල් වලින් හැඩ ගැන්විලා....හැම මනුස්සයෙක්ම අලුත් ඇඳුම් වලින් සැරසිලා උන්නා..ඒත් මාළිගාව උඩ මහා මූසල අඳුරු වළාකුලක් නැවතිලා තිබුනා.එතකොට ලග පාත මිනිස්සු කිව්වා ඇහුනා නපුරු මන්තරකාරියක් මාළිගාව අල්ලගෙන කියලා. මම තව කිට්ටු වෙලා බැලුවම මාළිගාවේ සඳළුතලේ මම ආදරේ කරපු කුමාරි ...දෙයියනේ ....ඒ අර මායාකාරි ......ඒකී මාව රවට්ටලා කියලා දැනෙද්දී , මුළු මාළිගයම කුඩු පට්ටම් කරලා දාන්න හිතුනා.ඒත් හිතේ තිබ්බ ආදරේ තරම නිසා මට කිසිම දෙයක් හිතා ගන්න බැරි උනා.මගේ කකුල් පණ නැති වේගෙන එද්දී බුරුවා මාව වාරු කරන් වීදියේ කොනකට එක්ක ආවා...එතන ඉදන් මේ විස්තරේ මම ඔයාට ලියනවා.
            දන්නවද ෆියෝනා ඒ නපුරු මායාකාරි මගේ ජීවිතේටම සාපයක් විදිහට ආදරේ හිතේ තැම්පත් කරලා යන්නම ගියා. මම ඒ ආදරේ නිසා නොමැරි මැරෙනවා දැන්...මට සමාවෙන්න මට ඇත්ත ෆියෝනා අදුර ගන්න බැරි උනා...අර නපුරු මායාකාරිත් ෆියෝනා කියලම මට ඒත්තු ගන්වලා තිබ්බේ.... ඒත් මම කරේ ආදරේ කරන එක විතරමයි... දැන් අපි සේරමල්ලා පරක්කූ වැඩී ෆියෝනා....මේ මතක වේදනා අමතක වෙනකම් මම බුරුවා එක්ක පාරක්,පාරක් ගානේ ඇවිද ඇවිද ඔහේ ජීවත් වෙනවා.මට ආයේ කැලේට එන්න බෑ..
          ඉතින් ෆියෝනා ඔයාගේ ගිණි මකරිට  මගේ බුරු මිත්‍රයා මනාප බව කියන්න ...අපි මේ සංසාරේ කොහේ හරි හමුවෙයි.එතකම්  නවතිමි.
     
                                         මීට
                                  ඔයාගේ බඩ තඩි කැත රාස්සයා
                                             ශ්රේක්

Thursday, August 15, 2019

119.ඌරා vs කිඹුලී (සතා කාපු හැටි)

   
  මොකක් සතා ....ඔව් මේ ටිකේ ඉතින් කිඹුලී අලුත් ඇබ්බැහියකට අහු වෙලා ඩයට් කරන ගමන් දවසක් බුකියේ අමුතු ගෲප් එකකට කිඹුලී ඇඩ් උනා....පොඩ්ඩක් විපරන් කරලා බලද්දී ඒකේ නම තිබ්බේ "ලංකා ඌරුමස් සංසදය "කියලා...කිඹුලි ඌරු මස් වලට මනාපයක් නැති උනේ අබුන් කන කාලේ ඉදන්ම ය. ඌරු මස් කන්න කවුරු කොහොම බල කරත් මගේ බල්ලවත් ඌරුමස් කන්නේ නෑ කියන ලයින් එකේ අවුරුදු 31 යි මාස එකොලහක් කිඹුලි ඒකමතික තීරනයක හිටියත් ඊයේ පෙරෙදා ඇඩ් වෙච්ච ලංකා ඌරු මස් සංසදය කිඹුලීගේ දැහැන සුනු විසුනු වන ලෙස ගමේ ඌරා,වල් සතා මස් කිය,කිය රෙසපි එක්ක පින්තූර දාන්න ගත්තයින් හැමදේම වෙනස් උනා
             "ඇයි අනේ ඌරු මස් නොකන්නේ?" කොච්චර රසද බලන්න කියලා හිතමිත්‍රාදි කියද්දී කිඹුලීට කියන්න තිබ්බේ අතීතයේ මහා කෲර කතාවක් පමණයි...ඒ තමා කිඹුලි එතකොට හතර වසරය එදා අපියි නෑදෑ පවුලුයි ට්‍රිප් එකක්  ගිහින් ගෙදර එද්දී රෑ උනා  අම්මයි පුංච කෙනෙකුයි එදා රෑ කෑම  උයන්න ගත්තා මට ඔහොම්ම වැටිච්ච තැන නින්ද ගියා...හීනෙන් වගේ කවුරු හරි මට මේ කුකුල් මස් උයලා තියෙන්නේ කියලා බත් කැව්වා රසයි මාත් කෑවා...හැබැයි ඒ බත් කවපු එකා කවලා තිබ්බේ ඌරුමස් එදා පන්දර බඩේ කැක්කුමක් ඇවිත් යස අගේට කොමඩ් එකක් උඩම මට එළි වෙනකම් ඉන්න උනා අන්න ඔය අද්දැකීම නිසා මම මගේ ජීවිතේට ඌරු මස් කටේ තියන් නෑ කියලා දැඩි තීරණේක උන්නා...සතා කෑවා වගේ නෙවේ බඩේ කැක්කුම ආවම මහා අන්ත්‍ර,කුඩා අන්‍ත්‍ර එක්ක ගැටෙද්දී ජීවත් වෙලා ඉද්දිම පණ යන මගේ බඩේ අමාරුවට මම පට්ට බය උන අහිංසක කිඹුලියෙක්මි.
        කාලයත් එක්ක මේ ඌරුමස් සංසදය සතා කන්න මෝටිවේට් කරන ගෲප් එකක් උනා...ඔය අතර මම ගෲප් එකට ඇඩ් කරපු අහිංසක මගේ යාළුවෙකුත් සතා කාලා බඩ උස්සන්න බැරුව 1990  ඇම්බියුලස් කතා කරන්න තරම්  අපි සතාට ඇබ්බැහි උනා...දැන් ඒකී මගේ ඌරු බොක්කක්, වල් ඌරා කිය කිය බනින ගමන් ඌරු තෙල් මතුරලා සාප කරනවා මේ සංසදේට ඇබ්බැහි උනේ මම නිසා කියලා... ඒ විතරක් නෙවේ දකින දකින ඌරූ වීඩියෝ ඌරු පින්තූර අපි අතර බෙදා ගන්නේ හද පිරි මෙව්වා එකෙන් බවද මතක් කල යුතුය.
           මීගමුව සිට හලාවත වෙනකම් ඉරිදකට විශේෂ පාටියකට ඌරූ මස් උයන්නේ නැත්තම් වැඩකුත් නෑ කියන මතේ තමා හැමෝම ඉන්නේ ඉරිදට ලංකාවේ ඉන්න කාලේ අපේ අම්මා හදන ඌරු කරිය රස කර,කර ගෙදර අය නෑදෑ හිතමිත්‍ර ආදීන් අනේක වාරයක් කොටාබානවා දැකලා තිබුනත් මම ඇහැක් ඇරලවත් නොබලපු එක ගැන මට ඇත්තේ හද පිරි මෙව්වා එකය. දැනට ඌරූ ඩෙවල් තමා වැඩියෙන්ම රස දැනුනේ ...
           ඒ එක්කම මතක් උනේ අපේ සීයා දඩයමේ ගියාලු ඉස්සර ඉතින් එයා ආසාවෙන් ගෙදර ඌරෝ,එළුවෝ,හරක්, හාවෝ,කුකුල්ලූ ඇති කලා...ඒ එක්කම පොඩිම කාලයේ මතකයක් තියේ ඌරෝ කප්පාදු කරනවා ඒ පැත්තට යන්න එපා කියලා ලොකු අම්මා කියනවා...ඒ මොකක්ද කියන්න නම් දැනන් උන්නේ නෑ...අදටත් දන්නෙත් නෑ...දන්න කෙනෙක් ඉන්නවා නම් කියන්න...
          ඇත්තටම ඌරෙක්ට ඌරෙක් හම්බෙන පෝක් සමුද්‍ර සන්ධියේදි ඒ ඌරා මේ ඌරගේ ඌරු බොක්ක උනා වගේ ඌරු ජුවල් නැතුව ජීවත් වෙන්න ඌරු මස් තෙල් නැතුව කන්න කොලොස්ටරෝල් තැපෑලෙන් නැත්තම් එන්නේ...

ලංකා ඌරූ මස් සංසදය  <~සංසදයට එකතු වෙන්න<---- br="">

Thursday, July 18, 2019

118. අතීත කතා බිඳ දැමීම


          සංසාරගත කතා අතර මම,නුඹ අපි මුණගැහීම, මම අදහමි.ඒ අන්ධ භක්තිමත් බව ජීවිතය පවා අතැර යෑමට තරම් වේදනාවක් බව පසක් කරමි...ජීවිතය කුමක් දැයි කීමට මම නොදනිමි...මුල සිටම මුලට අකටයුතුකම් උවහොත් ගසක් උඳුරා බිම වැටෙන බව මම දනිමි.ඉතින් මම උඳුරා බිම පතිත වූ අතීත කතා සිහි කරමි...
         ප්‍රථම පතිත වීම පොඩි කෙල්ලක්ව සිටියදී නපුරු හීනයක් සේ මට අදටත් මතකය.ඒ අන්ධකාර මූසල රාත්‍රිය අදටත් ආත්මය දවාලන වේදනාවක් යැයි මම ලියමි. අතරින් පතර ගස් වල කොල අතරට වැටුන ගල් කැට වන් වතුර බිංදු වල ශබ්දයට මූසලය,මම අදටත් අකැමැතිය.සුසුම පවා සිර වී හදවත මොහොතකට නවතා හිසෙහි කේශ නාලිකා හිර වැටි ගිය හැටිද හොඳටම මතකය.ඉතින් මම ලෝකයටම රහසින් වැටුනී....
       පුංචි ගස් වැටුනම නැවත සිටවා පිලිසකර කරලීමට හැකි බව මම එවකට තනිව උගතිමි.මම සෙනෙහස සොය සොයා බොහෝ කාලයක් ගිලන් වී සිටියෙමි.කාලය කඟවේනුකු සේ ගෙවි ගිය පසුත් මට,මගේ ,මට යැයි කිසිත් අරුතක් නැති තැනක ...ජීවිතය සොයා දුන් ඒ තරු ඇස් තවත් කලකට පසු මා දෙවෙනි වරටත් ගසක් සේ බිමට ඇඳ දමා මියැදෙන්නට හැර අතැර ගියෙමි....කරුමය මෙසේ ලියැවී තිබීමද පුදුමයකි... එවිට මම සියළු දේ ඇතැර නික්මුනි .... මුහුදු හුළගක් නැති... සමකාසන්න රටෙන් නික්ම යෑම ඒ මොහොතේ දරුණුවට අවැසි වූ මොහොතකි..ඉතින් මම නැවත වෙන නිජි බිමක් තෝරා..වාසනාවක් යැයි සිතා පැල පදියම් වුනී...එහෙත් ඒ වෙනස් වූ සෘතු වලට මූණ දීම කොතරම් දුශ්කර වූවාදැයි කීමට නොහැකි තරම් වෙහෙසකර දවස් වල මහා රූස්ස ගසක් ලෙස මම නොසැලි සිට ගතිමි.මානසික පීඩනය ගෙන දීපිකා ප්‍රියදර්ශනීගේ ගීතයක අතුරා හිත තවා ගත්තෙමි.
         ඉතකින් ජීවිතේ පුංචිම අබ මල් රේණුවක් තරම් දෙයකින් පවා සතුට සොයා හිනාව  මුණ පුරා මවා ගැන්ම මට දුෂ්කර නොවුනි.එසේ සිටීම.ජීවිතය යැයි සිතීමට මම මාවම පුරුදු කර ගතිමි.ඉතින් ජීවිතේ එසේද බොහෝ කල් ගත වුනී...
         සංසාරය පුරා සෙනෙහසින් ගිලන් වූ මනුස්ස ආත්මයකට එක සෙනෙහස් අංශුවක් මහාමෙරක් තරම් වටින බව මා හොදහැටි දන්නා කරුණකි.ඉතින් මම තුන්වෙනි වැටීමට දෙඅත් විහිඳුවා ආරාධනා කලෙමි...ඒ ජීවිතේ ගෙවී ගිය සුන්දරම දවස්‍ ය. කිසිවෙක් ,කිසි විටක ලබා නොදුන් සෙනෙහසකින් උදම්ව උන් කාලයක් ය. ජීවිතය මෙසේ පිටු පෙරලී අනන්ත විශ්වාසයන් මැද එකම එක හේමන්තයක අතීතය නැවත රිපීට් වී මා රූස්ස ගසක් සේ වසන්තය මඟ හැරි බිම ඇද වැටුනී.කිසි විට කිසි දා යලිඳු නැගිටීම'ම හීනයක් වන තරමටම මම ඇද වැටුනි.

ඉතින් මම පසක් කරමි..ප්‍රේමය,ස්නේහය සදාකාලික නැති නම්....මේ වැටීම සදාකාලික නැත..මේ වේදනා සදාකාලික නැත.....මේ හිස් බව සදාකාලික නැත.....එහෙත් පෙර ලෙස රූස්ස ගසක් සේ සිට ගැනීමට හයියක් නැත.
 ඉතින් සියළු දේ අතැර නික්ම යමි...
සංසාරගත කතා මෙසේ නිමා විය හැකි.. .
සතුට ගෙන ආ සියල්ලෝ සතුට රැගෙන යති...
විශ්වාසය අනන්තව තබා විශ්වාසය බිඳ දැමු පසු, මා දැන් මා පමණක් විශ්වාස කරමි....

මේ සියළු වේදනා වලින් පසුවත්....වෛර නොකරමි...එහෙව් තැනක වියරු පලිගැනීම් නැත....උපේක්ෂා සහගතව දරා නික්ම යමි.

 පුංචිම,පුංචී හිනාවක් වෙනුවෙන් මම තවම ජීවත් වෙමි..

Wednesday, July 10, 2019

117. අරලිය මතක

අරලිය සුවඳ කොච්චර අතීතෙට ගෙනියනවද කියනවා නම් හරියටම මම ඒ දවස් වල පෙරපාසල් යන පොඩි එකෙක්...පෙරපාසලට ඊසාන දිශාවෙන් තිබ්බේ ගමේ සොහොන ඉතින් ඊසාන  දිගින් හමපු හැම හුළන් රොදකම තිබ්බේ මිනිමල් සුවඳ ඒ කානේෂන් මල් සුවඳද කියලා හරියටම තහවුරුවක් කර ගත්තේ අපේ ගෙදරට දවසක් ගෙනාපු අමු කානේෂන් මල් කලඹෙන්...ඒ මිනිමල් සුවඳ අස්සේ අරලිය මල් සුවඳක් එතිලා ආවේ සොහොනේ තිබ්බ විශාල අරලිය ගහ නිසා.....සොහොන මූසලයි ඒත් අරලිය ගහ නිසා සොහොන ලස්සනට පෙනුන එකම ජීවියා මම වෙන්න ඇති...පොඩි,පොඩි පස් කඳු ලඟ දිස් වෙන නාම පුවරු උපත විපත සඳහන් කරලා තියෙද්දී මට හිතුනෙම....උපතයි විපතයි සඳහන් කරන්න පුළුවන් නම් ඇයි බැරි නැවත ඉපදීම සඳහන් කරන්න කියලයි ඒ ගැන නම් මම මෑතක් වෙනකම් හිටියේ තරහින්.....

මම පොඩි කාලේ ගිය ගමේ ඉස්කෝලේ අරලිය ගස් හතරක්,පහක් විතර තිබුනා..මම දැකලා තිබ්බා ගෑණූ ළමයි අරලිය මල් උස තුත්තිරි ගස් වල අමුනලා මාල වළලු හදනවා.ඒත් මතක ඇති කාලෙක අරලිය ගහකට නැග්ගා මිසක් කවදාවත් මල් අමුණන්න මට උවමනාවක් තිබ්බේ නෑ..ඒ ඇයි කියන්න මම දැනන් උන්නෙත් නෑ...හැබැයි එක,දෙක වසර වලදි පන්තියේ හිටපු අනිත් පිරිමි ළමයි එක්ක කුරු වෙලා වැඩුන අරලිය ගහක නැගලා ටාසන් වගෙර් අත්තෙන් අත්තට පැන්නා ඒත් සුදු ගව්මක් ඇඳන් එහෙම පැන්නේ කොහොමද කියන්න මට මතක නෑ....

මගේ දෙවෙනි ඉස්කෝලේ අල්ලපු ගමේ තිබ්බේ ඒකෙත් අරලිය මල් ගස් තිබුනට මට ඒ වෙනකොට අරලිය මල් සහ ගස් එපා වෙලා තිබ්බා ඇත්තටම මම දුකින් උන්නේ .....මගේ පරණ ඉස්කෝලේ දාලා එන්න උනාට...ඒත් මාස තුනකින් බාලිකාවකට යන්න උනා...එතකොට හය වසර පැත්තේ තිබ්බ අරලිය ගස් වල ,කැන්ටිම ලඟ තිබ්බ අරලිය ගස් වල මල් සුවඳ මට ටික,ටික දැනෙන්න. ගත්තා...අපිට බ්‍රහස්පතින්දා දවසට භාවනා තියෙනවා මොකක්ම හරි ටොපික් එකකින් දවසක්  මේ සින්දුව ,

බෝධියේ විහාරයේ
පිදූ පියුම් වැනි වූ
බාලිකා ලොව මැලවුන දා
මුළු ලොවටම රෑ වෙනවා //

මල් පොහොට්ටු මා හදේ
සුරංගනා පොකුණේ
මල් වරම් ලැබ පිපෙන තුරා
ඔබ නටුවෙන් බිඳිනු එපා

බෝධියේ විහාරයේ...

ජීවිතේ කියා හඬින්
සිනා සිසී හිදිනා
ඒ සිනා මා බොළඳ නෙතේ
උණු කදුළක් කරනු එපා

බෝධියේ විහාරයේ... //

ගායනය: විශාරද නීලා වික්‍රමසිංහ

කියලා භාවනාව පටන් ගත්තා...මට මේ සින්දුව අදටත් ඇහෙද්දී මොකද මන්දා මතක් වෙන්නෙම අරලිය මල්.
අපේ ඉස්කෝලේ උදේ රැස්වීම තිබ්බේ පත මාර ගස් තිබ්බ තෙරේසියන් ගාර්ඩන් එකේ....මුළු තෙරේසියන් ගාර්ඩන් එකම මැයි මල් සුවඳ එක්ක පොපියද්දී මට දැනුනේ කැන්ටිම ඉස්සරහ අරලිය මල් සුවඳ විතරමක් කිව්වොත් දන්න එකෙක් කියයි "උබට පිස්සු" කියලා...මොකද ඉස්කෝලේ බාගෙට ,බාගයක් හෙවන දුන්නේ මල් වැස්සෙව්වේ මැයි,මාර ගස් නිසා....


ඇත්තටම අරලිය? හ්ම්ම්...
අරලිය කියන්නේ මරණයේ සුවඳ විහිදන මලක්...ජීවිතේ රීෆ්‍රෙෂ් වෙලා අතීතෙට ඇඳගෙන ගිහින් මතක අස්සේ ගෙනියලා අත අරින මලක්....අහේතුකාරකව දුක හිත්තවන සුවඳක්.....මේ වෙනකොට අරලිය කියන්නේ හිත හික්මීමක් ඇති කරවන සුවඳක්

එහෙම ජීවිතේ මතක සුවඳ තියෙනවා අපිට හිනාවක් ගේන රිද්දන ඒ මොහොත එපා කරවන....
මේ මොහොතේ මම ඉන්නේ අරලිය සුවඳ එක්ක...අහේතුකාරකව සතුටින්...

මට තාම මේ සුවඳ විලවුන් එක හම්බෙලා නෑ....හොයා ගන්න ඕනේ..


Monday, July 8, 2019

116.කට හඬ බල්ලෝ කෑවා වගේ

      මගේ හඬ එක්ක මගේ අතීතේ බොහොම කුජීත මතක වලින් පිරුන එකකි...සින්දු කියන්න ගොස් නාගත් සීන් එක මම මීට පෙර ලියා ඇත..ඒත් මොන බාධකේ ආවත් අපි ආස දේ එපෑ කරන්න...ඇත්තටම මගේ කටහඬ බල්ලෝ කෑවා වගේ උනාට කිසිම ස්ටූඩියෝ එකක ෆිල්ටරින් එකක් නොකර හඬ වෙනස් කර ගන්න පුළුවන් වීම ගැන නම් නොපෙනෙන බලවේග වලට ස්තූතී කරන්න ඕනේ...
     වචන ටිකක් ලියන් ඒක දහ පාරට වඩා රෙකෝඩ් කරගෙන හොදම තත්වයෙන් රෙකෝඩ් කර ගන්නවා කියන්නේ අවුරුදු දෙකයි මාස 2 ක පොඩි එකෙක් ඉන්න ගෙදරක ලොකු දෙයක් නේද ? ගොඩක් වෙලේට පොඩ්ඩා නිදා ගන්න වෙලේට රෙකෝඩ් කරන වැඩේ තියා ගන්නවා...රෑට පොඩ්ඩා නිදා ගත්තම සවුන්ඩ් බැලන්ස් කරලා එඩිට් කරනවා...හිත ඇත්නම් පත කුඩාද කියන්නේ මේ වගේ දේවල් වලට වෙන්න ඇති....
   මගේ ජීවිතේ මට ලැබෙනවා නම් ආසම රැකියා දෙකක් තමා එකක් මේ එඩිටින් වැඩ දෙවෙනි එක තමා ඩ්‍රයිවින් ජොබ් එක....ඩ්‍රයිවින් ජොබ් එක ගැන පසුවට ලියන්නම්
      ඇත්තටම ලැප් එකක් ගන්න උවමනාව තියෙනවා ඒත් මම කැමති ඔප්ෂන් තියෙන ලැප් එක ටිකක් මිල අධිකයි ඒ නිසා පොඩ්ඩක් බ්‍රේක් කරන් ඉන්නවා ඒ උනාට iphone XR කියන්නෙත් ලැප් එකකට දෙවෙනි නැති ෆෝන් එකක්. මේ වොයිස් වැඩේ අතර තුර දීපිකා ප්‍රියදර්ශනී මහත්මියගේ ඉල්ලීම පරිදී ප්‍රේක්ෂකයෝ අතරට නොගිය සින්දු හොයන්...විශුවල් දාලා ඉදලා හිටලා සින්දුවක් දෙකක් එඩිට් කරනවා...


මේ කිසිම දේකට මට සත පහක් ලැබෙන්නේ නෑ ඒත් මම ලබන ආත්මතෘප්තිය කියලා නිම කරන්න බෑ...සල්ලී වලට ගන්න බැරි හිතේ නිවීමම මේ දේවල් වලින් ලැබෙනවා ..පොඩි ආඩම්බරේකින් මේ සටහන තියන්නේ කවදා හරි පුතා දැන ගනී අම්මා මොනාද කලේ කියලා මේවා ලොකු මතක සටහන් තව අවුරුදු ගානකින්...

පහලින් මම කරපු වොයිස් විඩියෝ තියෙනවා බලන්න....
Youtube වීඩියෝ බලන්න

Wednesday, June 26, 2019

115.නමක් නැති කතාවක්

වේලාව පාන්දර 02.00යි කවුරුත් good morning කියනකම් නෙවේ බලන් ඉන්නේ...නින්ද යන්නේ නැති නිසා....නින්ද යන්නේ නැත්තේ මොකුත් නිසා නෙවේ හවසට කන පැලෙන්න නිදන නිසා...

ජීවිතේ හරි පුදුමයි.....ඊයේ හඳ පෙනිච්ච ජැනේලේ ලගම තමා අදත්....

ෆෝන් එකේ මැසේජ් බැලුවා...


"එයා ගියදෙන් මැණිකෙ 
ඉන්න ආපු කෙනෙක් නම් මේ කියවද්දිත්  ඔහේ එක්ක ඇති. 
මෙතන මේ වෙලාවෙ එයා ඔහෙ එක්ක ඔහෙ වෙනුවෙන් නෑ කියන්නෙ එයා ඉන්න ඇවිල්ල නෑ"

මේක කොයි කාලේ ආව  එකක්ද කියලා මම ලියන් නෑ ඒත් මේක මැසේජ් එකක් හොඳම යාළුවෙක් එව්ව....

මම හිතන් යන්නේ මෙච්චරයි.....
        මිනිස්සු හම්බ කර ගන්නවා කියලා අපි හොඳ නරක මිනිස්සු දෙගොල්ලම හම්බ කර ගන්නවා...හරියට හුරුල්ලෝ අල්ලන්න දැල දැම්මම සූඩයෝ සාලයෝ ඒ දැලේම පැටලිලා එනවා වගේ..... මිනිස්සු කාලා බලලා කියන්න බෑ ආශ්‍රය කරලා බලන්නම ඕනේ.....

"එයා පොරොන්දු කඩලා ජීවිතේ  හදා ගන්නව නම්,මම දුන්න පොරොන්දු අමතක කරලා මම ඉස්සරහට යන එක වැරදිද"

ඒ මම දේවාලෙකට (ඌ යාළුවෙක් ඈ) යැව්ව මැසේජ් එකක්...

"පොරොන්දු නම් මොනාද බං,මෛත්‍රීපාලත් දුන්නේ "කිව්වා...

සේරම ඉවර උනේ එහෙම....

ආ අමතක උනා .....

ඊට කලින් තව දෙයක් 

මට කට පුරා පණ කිව්ව කටින් එයා තව කෙනෙක්ට පණ කිව්වා මේ ඇස් දෙකෙන් එහෙම දෙයක් දැක්කට පස්සෙ තමා

සේරම ඉවර උනේ.....
විශ්වාසය බිඳුනෙත් එතන.....
හිත කැඬුනෙත් එතන....

මම ඒ හැම අතීත කතාවකටම ණය ගැතී....

ඇස් පෑදුවට....

මම දැනුවත්ව වැරදි කරන් නෑ සාමාන්‍යයෙන් ....මම එයාට සමාව දීලා ලඟට ගන්න හදපු හැම වෙලේම එයා කොලේ වහලා කරපු හැම බොරුවක් ඉස්මතු උනා...මගේ විශ්වාසේ කඩලා තව කෙනෙක්ගේ විශ්වාසේ රකින්න හදනවයි කියන එක විහිළුවක්...


මේ සමාජයේ ගොඩක්ම සිද්ධාර්ථ වගේ රඟපෑවට සිද්ධාර්ත වගේ වෙන්න බෑ....යශෝදරාලා වගේ ලෝකෙට පේන්න ඇක්ට් එක දීලා පත්තිනි සළු පොරෝ ගත්තට යට සායේ තුත්තිරි හංගන්නත් බෑ...


------------------------------------------------------------------------

මම මේ මොහොතේ සතුටින්ම ඉන්න ජීවියා වෙලා ඉන්නේ ....වෙච්ච කෙරිච්ච කිසි දේකට කාටත් වෛර කරන්නේවත්,තරහ ගන්නේවත් නැති නිසා....කාලය හැමදේටම තිබ්බ නම් බැඳීම් වෙනස් කරනවා...එයාට නැති උනේ මේ ලෝකේ වැඩියෙන්ම ආදරේ කරන කෙනෙක් මට නැති උනේ මට ඕනම වෙලේ ආදරේ කියලා ඔප්පු කරන්නවත් බැරි තමන්ගේ සතුට වෙනුවෙන් මගේ අහිංසක හීන කඩලා බිඳලා දැම්ම...මගේ හැඟිම් තුට්ටු දෙකට දාලා ජීවිතේ නැති කර ගන්න තැනට ඇඳලා දාපු...මානසික පීඩනයක් දුන්න...හිස් චරිතයක්....

අවසානයෙන් ලියමි....
     ආදරේ කරන කාලේ අවංකව එයා ආදරේ කලා...ඒත් අවස්තාව  ආවම එයාගේ ජීවිතේ හදා ගන්න එයා ගියා...මගේ ජීවිතේ පයට පෑගෙන දූවිල්ලකට දාලා... මම තාම දන්නේ නැත්තේ ඇයි එහෙම කලේ මට කියලා විතරයි...

"මිනිස්සුන්ගේ හැඟීම් එක්ක සෙල්ලම් කලාම ඒ මිනිස්සුන්ගේ සුන්දරකම් ආත්මය එක්කම විනාශ වෙනවා...ඒක මතක තියාගෙන ජීවත් වෙන්න "

Sunday, June 23, 2019

114.හීන වලට පණ දෙමින්


   ජීවිතේ ආසම හීන  ලං කර ගන්න පුලුවන් උනේ උනන්දුව උත්සහය නිසා කියල මට හිතෙනවා..අවුරුදු 14 දී මම හිතුවා කෝම හරි 18සම්පුර්ණ වෙද්දී ඩ්‍රයිවින් ලයිසන් ගන්නවා කියලා ඉතින් o/L කරලා ගෙදර ඉන්න කාලේ මම කලේ ලර්නස් ගිය එකයි ග්‍රැෆික් ඩිසයින කෙනෙක් වෙන්න හිතාන කම්පියුටර් ක්ලාස් ගිය එකයි විතරයි... ලයිසන් එක නම් හිතපු විදිහට අවුරුදු 18යි සතියක් වෙද්දී ගන්න පුළුවන් උනා...

ඒත් ග්‍රැෆික් සයිඩ් එකේ ඉස්සරහට යන්න බැරි උනේ ලංකාවෙන් මුහුදු හතක් පනින්න උන නිසයි...ඒත් මම කවදාවත් ඉගෙන ගන්න එක අතැරියේ නෑ මුල් කාලේ පොඩි පොඩි මුදල් ගෙවලා youtube එකේ නැති එඩිටින් ටූල්ස් ගැන වීඩියෝස්   අධයනයක් කලා...ඒ අතර විඩියෝ එඩිටින් පැත්තක් ටිකක්  උනන්දුවෙන් ඉගෙන ගත්තා..නොදන්න දේවල් facebook  එකේ ග්‍රැෆික් කරන අයගෙන් අහ ගත්තා...

ඔහොම කාලය ගෙවිගෙන යනකොට මට පැය 13 ක් විතර වැඩ කරන්න ජොබ් එකක් ලැබෙනවා 2008 වගේ ඊට පස්සේ අර ආසාවෙන් කරපු සේරම අතැරිගෙන යනවා...ඒ හීන සේරම තාවකාලිකව පැත්තකට තියලා මම  අවුරුදු 10 විතර කට්ටක් කනවා ජීවිතේ හොඳම කාලේ ජීවත් වෙන්න මනුස්සයෙක්ට ඕන කරන හැමදේම සම්පුර්ණ කර ගන්න මහන්සි වෙලා ගිය අවුරුද්ද වෙද්දී මගේ ටාගට් සේරම සම්පුර්ණ වෙනවා...

ඉතින් මේ දැන්  ගෙවෙන්නේ ජීවිතේ හොඳම කාලය කියලා හිතෙනවා...ආයෙමත් අතැරුන හීන අල්ලන්න කාලය ඇවිත්...ජීවිතේ ආයෙමත් හීන හැබෑ කර ගන්න අවස්ථාවක් ඇවිත්...මම ආයේ ෆ්‍රැෆික් ගැන ඉගෙන ගන්න ගත්තා ....ඒ වගේම විඩියෝ එඩිටින් කරනවා....හැබැයි මගේ ලැප මලගම් ගියාට පස්සේ අයිපෑඩ් එකයි හබීතුමා ගිය දෙසැම්බර් තෑගි දුන්න ඇපල් xr එකයි තියෙන්නේ.....ඉතින් මම xr එකෙන් මගේ වැඩ කරන්න පටන් ගත්තා....වැඩේ හිතුවට වඩා සාර්ථකයි....

මම 'ම ලියලා...මම'ම වොයිස් රෙකෝඩ් කරලා....එඩිට් කරනවා කියන සතුට කියලා නිම කරන්න බෑ....
මම කරපු පොඩි වැඩ ටිකකුත් දාන්නම් බලන්න...ජීවිතේ හීන හැබෑ කර ගන්න පුළුවන් හරි කාලය අදුන ගැනීමයි වැදගත්....මැරෙන්න කලින් පොතක් ලියන්න ඕනේ ඒකේ කවරේ මගේ අතින් හදන්න පොඩි පහේ හීනෙකුත් තියෙනවා...හැබෑ වෙයි කියලා හිතනවා...






පොඩ්ඩගේ බෞතීස්ම දවසේ මම හදපු  ආරාධනා පත්‍රය
හබිතුමාගේ බිස්නස් එකේ කටවුට් එකක්
පහල එඩිට් නම් rehabilitation hospital එකේ  වැඩ කරන යාළුවෙක්ගේ staff එකේ විශ්‍රාම ගිය දෙන්නෙක් වෙනුවෙන් හදපු ඒවා.... 



මේ සේරම වල විශේෂත්වය මේ සේරම ෆෝන් එකෙන් එඩිට් කරපු ෆොටෝ වීම.....හරි සීරුමාරුවට කරන්න ඕන නිසා සමහර පින්තූර දවස් 20 ක් විතර හෙමීට එඩිට් කරන්න ඕනා...එපා වෙන්නේ නෑ ආසාවෙන් කරන නිසා....

මේ අද කරපු අලුත්ම වැඩේ...හිතුන වචන ටිකක් ලියලා කරේ පැයකින්..ඉස්සරහට මීට වඩා හොදට කරන්න පුළුවන් වෙයි කියලා හිතනවා.