80. සීගිරියත් අඬනවා ඉඳ හිට

දුප්පත් කමයි,රූමත් බවයි රජ ගෙට උකසට තැබුවාට

කාස්සපට ලැම පෙන්නා අප්සරාවි වී  මා  සිටියාට

සිත්තරාට නොහැකි උනා මට සළුවක්  දමන්නට

කඳුළුත් ගල් උනා හිත් පිත් නැති සීගිරි ගල්  බිත්තියට

අහිංසකව ඇස් අඩවන් කලා මිස

හදවත ඉකි ,බිද හැඩුවා කම්පා වී රුඳුරු ලෙස

නොහැගුනාම පින්සලකට සිතුවම ගැහුනා මිස

පිරිපුන් උනා ලැම,ඉඟ-සුඟ තියුණු ලෙස

කාලය ඉඳුල් නෙත් කොනින් බලා රස වින්දාට

නෙත් අඩවන් කර කම්පා අත රැන්දු මල් මිටට

හදවත වැසුවා පිරිපුන් ලැම වෛවර්ණ කොට

ලැජ්ජාවත් ඇල වි සිටියා මා එක්කම ගල් බිත්තියට

වර්ෂ ගණන් ලැම විදහා උන්නාට

මදි උනාද මා බලලා උඹලාට

වියැකි යන මගේ සිතුවම් රුව සිදුනාට

බැරි උනානේ තවමත් සළු අන්ඳවන්න,නව සිත්තෙරෙකුට

   _ශානූ_

   S H A N U